متاسفانه دولت تعریف روشنی از نقش بایسته دو سازمان کلیدی کشور ندارد.   دو سازمان کلیدی در تشکیلات دولت که می توانند حتی در تعیین توفیقات ملی دولت حرف اول و آخر را بزنند سازمان های"برنامه و بودجه" و "امور اداری و استخدامی کشور "هستند اما متاسفانه قدر و نقش آن دو، آنطور که باید ، حتی برای دولت ها و مجالس ،شناخته شده نیست. ناکارآمدی نظام برنامه ای و بودجه ای و اداری ایران امروز ،که محصول کارکرد این دو سازمان حیاتی است حاکی از همین اهمیت خطیر است .این به معنای آن است که می توان با ایجاد تغییرات متناسب ،در این سازمان ها بذر درستی تخصیص منابع و کارآمدی را هم افشاند. به زعم اين حقير دولت اگر معادل انرژی و وقت و دقتی که برای تعیین همه وزیران می گذارد را برای انتخاب رئیسان این دو سازمان بگذارد نه تنها به خطا نرفته است که نشان داده است که اهمیت نقش و کارکرد این دو نهاد را می شناسد. راس این سازمان های فراکلیدی ،تکنوکرات هائی متخصص در اقتصاد سیاسی ایران،محیط شناس ،عمیق ، عالم ، متعهد به اجرای قانون اساسی و تا حدود زيادي انعطاف ناپذير در برابر چانه زنی های مرسوم صاحبان قدرت را می طلبد تا با اصلاح روش ها و رویکرد های عمدتا ناکارآمد فعلی ، که هم در درون این سازمان ها و هم در نتایج ناشی از کارکرد های ناصواب آن ها بر شئون و امور مملکت تاثیر گذار بوده است ،بار سنگین ، ولی جهت دهنده کشور به صلاح و استقلال را ،مدبرانه و صبورانه ، به پیش ببرند . آنان حتي باید در ایفای این ماموریت خطیر ،از رای ممتاز در هیات وزیران بر خوردار باشند تا بتوانند به هنگام لزوم ،از سیطره آرای بخشی و نه لزوما کلان نگر وزیران ،بر مصوبات دولت هم ممانعت به عمل آورند. انتخاب چنين رييسان مقتدري اين اطمينان را فراهم مي آورد كه تا حدودي انضباط اداري و اقتصادي جايگزين بي تفاوتي در چگونگی ساماندهی تشکیلات اداری و هزينه بيت المال شود و كشور مسير حساب و كتاب را پيش روی خود بگشاید. دکتر حسن سبحانی